เรื่องที่ภูมิใจมากที่สุด

          ข้าพเจ้านางสาวมัณฑนา  ดอแม  ชื่อเล่น (นู๋นา)  วันที่แม่เจ็บปวด  10 กรกฏาคม  2532  มีพี่น้องทั้งหมด  5 คน  แต่ร่วมพ่อร่วมแม่มีแค่  3 คน  ดิฉันเป็นลูกคนกลางของครอบครัว  ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้รวยเกิดมาลำบากแต่แม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกอดข้าวอดน้ำ แม่ทำงานหากินเลี้ยงครอบครัว แม้กระทั่งแม่เป็นผู้หญิงที่ต้องหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว  แต่แม่ก็ไม่เคยคิดที่จะท้อ  ดิฉันภูมิมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ ดิฉันไม่ค่อยบอกรักแม่สักเท่าไหร่ แต่การกอดแม่ก็ทำให้เรา และคนที่ถูกเรากอดอบอุ่น และเเม่รับรู้ได้ว่าเรารักแม่มากแค่ไหน และในตอนนี้ดิฉันคงรู้ว่าแม่คงเหนื่อยมากแค่ไหนที่ต้องหาเงินเพื่อส่งครอบครัวและส่งดิฉันเรียนอีก  แม่หวังให้ดิฉันเรียนให้จบเพื่อใบปริญญาสำหรับครอบครัวเพราะทางบ้านดิฉันลำบากมากแม่ขอให้ดิฉันเรียนให้จบเพื่อหางานเลี้ยงครอบครัว  เพราะแม่ตอนนี้ก็อายุมากขึ้นทุกวันแม่จึงตั้งความหวังให้กับดิฉันมาก  และดิฉันก็ขอสัญญาว่าจะทำตามขอของแม่ทุกคำทุกประการ  สัญญาว่าจะดูแลน้องๆให้ดีและดิฉันก็ขอสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีของแม่และสังคมของประเทศชาติ  

         ***สุดท้ายนี้ก็ขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เป็นกำลังใจให้ดิฉันด้วยนะ  (ขอบคุณค่ะ)***